Wij zijn straks fossielen

Wat zijn wij mensen voor rare wezens, vraagt Boris van Meurs zich af, omdat we dingen doen die zoveel groter zijn dan we kunnen bevatten? Als promovendus wijsbegeerte kijkt hij naar de relatie tussen de mens en de aarde op de lange termijn. Daarvoor vindt hij inspiratie bij geologen, die niet denken in mensenlevens maar in miljoenen jaren. En bij een Japanse zen-monnik en haiku dichter, die ons kan leren niet krampachtig controle te willen houden over de toekomst, maar mee te bewegen met de aarde.